Uroflowmetria — badanie cewkowego przepływu moczu

Oddawanie moczu wiąże się zazwyczaj z uczuciem ulgi i jest bezbolesne. Niestety, wiele osób cierpi na zaburzenia, które utrudniają realizację tej fizjologicznej czynności. Jeżeli odczuwasz ból lub dyskomfort w czasie mikcji, cierpisz z powodu częstomoczu lub tracisz kontrolę nad pęcherzem, powinieneś zgłosić się do lekarza. Jednym z badań wykorzystywanych w diagnostyce chorób układu moczowego jest uroflowmetria. Sprawdź, na czym polega to badanie i kiedy należy je przeprowadzić.

Problemy z oddawaniem moczu — jak sobie z nimi radzić?

Ciągłe uczucie parcia na pęcherz, pieczenie w trakcie oddawania moczu czy inkontynencja, to powszechne problemy, z którymi mierzą się zarówno seniorzy, jakie osoby w sile wieku. Problemy z pęcherzem często świadczą o rozwoju poważnych chorób, dlatego nie należy ich bagatelizować. Jeżeli zauważyłeś u siebie jakiekolwiek niepokojące objawy, zadbaj o swoje zdrowie i zapisz się do lekarza. Uroflowmetria to ważny test diagnostyczny, który pomaga określić prawidłowy schemat leczenia oraz wskazać, którzy pacjenci wymagają przeprowadzenia dokładniejszych badań.

Jak przebiega uroflowmetria?

Uroflowmetria jest nieinwazyjnym i bezbolesnym badaniem stosowanym w diagnostyce zaburzeń oddawania moczu. Na jego podstawie można ocenić całkowitą objętość mikcji, a także szybkość wydalania oraz ilość oddawanego moczu. To bardzo ważne badanie, które pozwala kontrolować przebieg leczenia. Cała procedura odbywa się przy użyciu przepływomierza, którego konstrukcja przypomina ustęp. Metoda ma na celu odtworzenie warunków naturalnej mikcji i jest wykonywana w warunkach zapewniających badanemu spokój. Pacjent oddaje mocz do przepływomierza, który dokonuje analizy strumienia moczu, rysuje krzywą mikcyjną, a następnie wylicza parametry i wprowadza dane do komputera. Wynik badania jest następnie analizowany przez urologa.

Wskazania do uroflowmetrii

Badanie cewkowego przepływu moczu jest zalecane wszystkim pacjentom, u których występują problemy z mikcją. Dotyczy to w szczególności osób, które obserwują u siebie następujące objawy:

• osłabienie strumienia moczu,
• kropelkowanie, czyli oddawanie moczu kroplami,
• konieczność parcia podczas oddawania moczu,
• trudności z rozpoczęciem wydalania,
• uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza,
• oddawanie moczu w kilku turach,
• ciągłe uczucie parcia na pęcherz,
• nagłe i niekontrolowane parcia na pęcherz,
• częstomocz występujący w ciągu dnia i nocy,
• inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu

Jak przygotować się do uroflowmetrii?

Badanie cewkowego przepływu moczu nie wymaga dużych przygotowań. Chory powinien zgłosić się z dobrze wypełnionym, ale jednocześnie nieprzepełnionym pęcherzem. Pamiętaj, aby wypić odpowiednią ilość płynów. Nie nawadniaj się jednak w nadmiarze, aby uniknąć częstego oddawania moczu przed badaniem. Jeśli przyjmujesz leki moczopędne lub inne leki, które mogą wpływać na oddawanie moczu, skonsultuj się z lekarzem.
Badanie, mimo że jest bezbolesne, może wymagać cierpliwości, dlatego przed rozpoczęciem procedury skonsultuj wszystkie swoje obawy z lekarzem i staraj się nie koncentrować nadmiernie na samym badaniu – mikcja to naturalna czynność i tak powinieneś ją traktować.

Jak analizowane są wyniki badania?

Wyniki uroflowmetrii mogą różnić się w zależności od wieku oraz płci pacjenta. Badaniem uzupełniającym jest pomiar zalegania moczu w pęcherzu za pomocą ultrasonografu. Badanie ocenia przepływ, czyli objętość moczu wydalanego w mililitrach w ciągu jednej sekundy oraz objętość wydalonego moczu (Vvoid). Bardzo ważnymi parametrami są wartość przepływu maksymalnego (Qmax) oraz wartość przepływu średniego (Qaver). Nie ma ustandaryzowanych norm przepływów maksymalnego i średniego, niemniej należy zaznaczyć, że wartości zmniejszają się wraz z wiekiem. Dodatkowymi przeszkodami mogą być także powiększone gruczoł krokowy czy osłabiona kurczliwość mięśni pęcherza. W przypadku gdy przepływ moczu jest szybszy niż wynika to z normy dla danego wieku oraz płci pacjenta, prawdopodobnie oznacza to obniżony opór cewkowy.